FTTH یا Fiber To The Home به تکنولوژی و ساختاری اشاره می‌کند که با استفاده از شبکه پرسرعت فیبر نوری، از نقاطی مرکزی به سمت مشتری (برج، ساختمان، مجتمع‌ها و…) کابل فیبر نوری کشیده می‌شود و سرویس اینترنت پرسرعت و یا انواع دیگر سرویس‌ها که نیاز به پهنای باند بالا دارند به مشتری تحویل داده می‌شود. به فناوری FTTH، تحویل فیبر در خانه هم می‌گویند.
در فناوری FTTH از کابل مسی خبری نیست و با توجه به ماهیت سرعت‌بالای فیبرنوری، کاربر می‌تواند انواع سرویس‌هایی که تا قبل از این به خاطر محدودیت سیم مسی و یا کابل‌های شبکه نمی‌توانسته داشته باشد از مخابرات با پهنای باند و سرعت‌بالا طلب کند.
در این مدل شبکه، به‌طور چشمگیری سرعت اتصال کاربران در مقایسه با فناوری‌های قدیمی مسی که در بیشتر مکان‌ها استفاده می‌شود، بالا می‌رود. FTTH سرعت اتصال را تا ۱۰۰ مگابیت در ثانیه (Mbps) افزایش می‌دهد. این سرعت ۲۰ تا ۱۰۰ برابر سریع‌تر از یک مودم کابلی معمولی یا اتصالات DSL (خط مشترک دیجیتال) است و کاربران می‌توانند با سرویس‌هایی که در تکنولوژی FTTH تحویل می گیرند به بازی‌های تحت شبکه، IPTV، تماس‌های صوتی و تصویری، بازی‌های آنلاین و اینترنت پرسرعت بپردازند.
FTTH چگونه کار می‌کند؟
به‌صورت کلی فیبرنوری داده‌ها را با استفاده از سیگنال‌های نوری انتقال می‌دهد. کابل‌های فیبرنوری از رشته‌های بسیار نازک و شفاف از جنس شیشه یا پلاستیک ساخته می‌شود. جالب است که هر کابل توانایی این را دارد که بیش از ۱۰۰ فیبر را در خود جای دهد. در FTTH کابل فیبر به یک ساختمان چندطبقه وارد می‌شود و توسط مودم‌هایی که برای این کار در نظر گرفته‌شده‌اند، سرویس اینترنت را به کاربر می‌دهد. در این مدل پهنای باند بیشتری نسبت به مدهای دیگر به کاربر می‌رسد.
در دولت سیزدهم یکی از برنامه‌های اصلی وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات توسعه فیبرنوری خانگی (FTTH) است. بر پایه همین برنامه نیز عیسی زارع پور، وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات وعده داده است در یک برنامه سه‌ساله، دسترسی پرسرعت ۲۰ میلیون خانوار به فیبر نوری برقرار شود. پیش‌بینی‌شده برای این طرح ۵ میلیون خانوار در سال ۱۴۰۱، ۷ میلیون خانوار در سال ۱۴۰۲ و ۸ میلیون خانوار در سال ۱۴۰۳ در پوشش دسترسی مبتنی بر فیبر نوری قرار گیرند.